ﺭﺍﻩ ﮐﻪ ﻣﯽﺍﻓﺘﯿﻢ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﯽﻓﻬﻤﻢ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﻡ.ﺭﺩ ﺟﺪﻭﻝ ﺭﺍ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﺭﻭﯼ ﺑﺎﺳﻨﻢ ﺣﺲ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺟﺎ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻮﺭ ﻣﻮﺭ ﻣﯽﺷﻮﺩ.ﺧﻮﻥ ﺗﻮﯼ ﺭﮒﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺣﺲ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺍﺭﻡ.ﺗﻮﺩﻭﺯﯼ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﻢ ﻗﺮﻣﺰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽﺁﯾﺪ.ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻮﺱ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﮑﺸﻢ.ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺮﻡ ﺍﺳﺖ. ﯾﺎﺩﻡ ﺍﺯ ﻋﮑﺲ ﺗﻮﯼ ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﺍﺻﻐﺮ ﻣﯽﺍﻓﺘﺪﮐﻪ ﺯﻧﯽ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺩﻭﻧﻔﺮﻩﯼ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮﺯﮔﯽ ﻻﯼ ﯾﮏ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﮔﻠﺒﺮﮒ ﻗﺮﻣﺰ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻭ ﻣﺮﺩﯼ، ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﮐﻤﺮ ﻭ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﯼ ﭘﻬﻨﺶ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ، ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻮﯾﯽ ﺩﺍﺭﺩﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﺧﻮﺏ ﯾﺎﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻮﺗﯿﻦ ﻭ ﺷﻮﺭﺕ ﺯﻥ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻮﺩ.ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪﻡ ﺟﮕﺮﯼ؛ ﭼﻮﻥ ﻗﺮﻣﺰﯼﺍﺵ ﺑﺎ ﻗﺮﻣﺰﯼ ﮔﻠﺒﺮﮒﻫﺎ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺷﺖ.ﺗﻮﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﻓﮑﺮﻡ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ ﭘﺴﺮﺁﯾﻨﻪ ﺭﺍ ﮐﺞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﮐﯿﻔﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﺮﻣﯽﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﻣﯽﮔﺬﺍﺭﻡ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ.ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: »ﺟﺪﯼ ﺧﺎﻧﻮﻣﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﺴﺮﻩﺍﯼ؟« ﻋﯿﻨﮑﺶ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﻭ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﭼﺸﻢﻫﺎﯼ ﺭﻭﺷﻨﺶ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺒﯿﻨﻢ.ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﯾﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﻑ ﻭﺁﻥﻃﺮﻑ ﭘﺸﺘﯽ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺯﺩﻩ.ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ» :ﺍﻫﻮﻡ«. ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ» :ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﻭﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻥ ﯾﮑﻢ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ«!ﻭ ﻣﯽﺯﻧﺪ ﺯﯾﺮ ﺧﻨﺪﻩ. ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯽ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻫﻢ.[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب ببینید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:زنها جگر دوست ندارن(قسمت دوم),داستانک,داستان کوتاه,داستان ادبی,